اگر چه ممکن است حضور شخصى امام زمان (علیه السلام) در بین مردم سبب شود که مسلمانان از برکات بیش ترى بهره مند شوند، ولى این گونه نیست که اگر شخص ایشان غایب بود، هیچ گونه فایده اى براى امت اسلامى و مردم نداشته باشد. در روایات فوآید گوناگونى براى حضرت در حال غیبت آمده است; از جمله: 1 ـ امام غائب (علیه السلام) واسطه فیض و امان اهل زمین: امام معصوم(علیهم السلام)امان اهل زمین اند، و اگر زمین از این حجت هاى الهى خالى بماند دنیا و اهلش نابود خواهند شد. امام سجاد (علیه السلام) فرمود: «ما پیشواى مسلمانان و حجت بر اهل عالم و سادات مؤمنان و رهبر نیکان و صاحب اختیار مسلمانان هستیم; ما امان اهل زمین هستیم چنان که ستارگان امان اهل آسمانند. به واسطه ى ماست که آسمان بر زمین فرود نمى آید، مگر وقتى که خدا بخواهد; به واسطه ى ما باران رحمت حق نازل و برکات زمین خارج مى شود. اگر ما روى زمین نبودیم اهلش را فرو مى برد.» و آن گاه فرمود: «از روزى ک خدا آدم را آفریده تا حال هیچ گاه زمین از حجتى خالى نبوده است، ولى آن حجت گاهى ظاهر و مشهور و گاهى غایب، و مستور بوده است، تا قیامت نیز از حجت خالى نخواهد شد، و اگر امام نباشد خدا پرستش نمى شود.» سلیمان مى گوید عرض کردم: مردم چگونه از وجود امام غایب، منتفع مى شوند؟ فرمود: «همان طور که از خورشید پشت ابر بهره مى برند.» ینابیع المودة، ج 2، ص 217. 2 ـ امید بخشى به مسلمانان: ایمان و اعتقاد به امام غایب (علیه السلام) سبب امیدوارى مسلمانان نسبت به آینده ى پر مهر و صفاى خویش در عصر ظهور امامشان مى گردد. جامعه ى شیعى، طبق اعتقاد خویش به وجود امام شاهد و زنده، همواره انتظار بازگشت ایشان را دارد. هر چند او را در میان خود نمى بیند، اما خود را جداى از او نمى داند. حضرت همواره مراقب حال و وضع شیعیان خویش هستند، و این باعث مى شود تا شیعان به امید لطف و عنایت حضرتش براى رسیدن به یک وضع مطلوب جهانى تلاش کرده و در انتظار ایشان بسر ببرند. 3 ـ پاسدارى از آیین اسلام و دین خدا: یکى دیگر از فوآید امام غایب این است که عاشقان و سربازان آن حضرت، به امید عصر ظهور خود را براى دفاع از دین آماده مى نمایند. حضرت على (علیه السلام) در این خصوص مى فرماید: «به برکت آن امام گروهى از مردم براى دفاع از دین و درهم کوبیدن فتنه ها آماده مى شوند، چنان که شمشیر و تیر به دست آهنگر تیز مى گردد; چشم آن ها به واسطه ى قرآن روشن است. تفسیر و معانى قرآن در گوششان گفته مى شود و شب و روز از جام حکمت و علوم الهى سیراب مى شوند.» نهج البلاغه صبحى صالح، خطبه 15.
لیست کل یادداشت های وبلاگ?
